Warunki pracy w kopalniach podziemnych mają swoją trudną specyfikę w porównaniu do warunków pracy w zakładach na powierzchni.
Prócz zagrożeń technicznych wynikających z procesów technologicznych występują również zagrożenia naturalne, związane z otaczającym wyrobiska górotworem (wodne, gazowe, wyrzutami gazów i skał, wybuchami gazów i pyłów, tąpaniami, klimatyczne).
Im głębiej zalegające złoża surowców tym większe temperatury skał otaczających i trudniejsze warunki pracy.
Obecnie w Polsce eksploatowane złoża miedzi z głębokości 1300 m i węgla z poziomów 850 do 1030 oraz soli potasowych na Białorusi pomiędzy 700 a 900m wymagają zaprojektowania sytemu wentylacji i klimatyzacji w oparciu o uwarunkowania lokalne i występujące i planowane przekroje wyrobisk górniczych , temperaturę skał otaczających, prędkość przepływu powietrza, ilość i wielkość pracujących maszyn i ludzi na danym poziomie i w danym rejonie, oraz mając na uwadze bezpieczeństwo i komfort pracujących pod ziemią załóg wielkość temperatur występujących lokalnie przy określonej wilgotności.
Polskie przepisy prawa górniczego zobowiązują pracodawców zatrudniających pracowników pod ziemią do zapewnienia temperatury pracy nie wyższej jak 28 stopni Celsjusza, lub jeśli brak takiej możliwości do skrócenia czasu pracy załogi do 6 godzin, a wzrost temperatury do 33 stopni uważa się za pracę w warunkach akcji ratowniczej.
Zapewnienie stabilnych w czasie parametrów mikroklimatu drogą wentylacji i klimatyzacji wyrobisk jest trudne do uzyskania ale niezwykle potrzebne dla bezpiecznej i wydajnej pracy załóg górniczych.
